کد مطلب:59760 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226

بعد از جنگ بَنِی المُصطلق ، جریان «حدیبیّه» پیش آمد كه پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) همراه 1400 نفر از مسلمین در ماه ذیقعده سال ششم هجرت به سوی مكّه برای زیارت خانه خدا، حركت كردند و جریانهایی باعث شد كه در سرزمین حدیبیّه نزدیك مكّه ، پیمان و قرارداد صلح وسیعی كه دارای هفت مادّه بود با نمایندگان قریش ، برقرار نمود كه به «صلح حدیبیّه» معروف گردید.

در این جریان ، امیرمؤ منان علی (علیه السلام) پرچمدار مسلمین و همانند حوادث گذشته ، دارای ویژگی و امتیاز خاصّی در میان مسلمین بود، آن حضرت پس از جریان بیعت پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) با همراهان كه بر اساس استقامت و وفاداری به پیمان بود از علی (علیه السلام) اموری بروز كرد كه مشهور است و سیره نویسان نقل نموده اند و آینه دیگری برای نشان دادن چهره پرفروغ آن حضرت می باشد.[1] .

1. از جمله اینكه پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) در برابر چون و چرای نماینده قریش فرمود:«سر جای خود بنشیند وگرنه مردی را كه قلبش به ایمان آزمایش شده به سوی شما می فرستم تا گردنهای شما را بزند». بعضی از حاضران عرض كردند آیا این مرد ابوبكر یا عمر است ؟ فرمود:«نه بلكه او كسی است كه در حجره ، كفش مرا وصله می كند، مردم شتابان به سوی حجره رفتند دیدند علی (علیه السلام) كفش آن حضرت را تعمیر می نماید»، (ارشاد مفید، ج 1، ص 109).